EWS எனப்படும் பொருளாதாரத்தில் பலவீனமானவர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு என்பது இந்திய அரசியல் சட்டத்திற்கு எதிரானது என்பதுதான் சமூக நீதிக் கண்ணோட்டத்திலான பார்வை. இந்தியாவில் பிறந்த ஒவ்வொருவரும் அவரவர் சாதியை சுமந்தே ஆக வேண்டும் என்கிற சமூகச் சூழல் இருக்கிறது. சாதி என்பது பல்வேறு படிநிலைகளைக் கொண்டதாக இருக்கிறது. ஒருவரால் மதம்கூட மாற முடியும். ஆனால், ஒரு போதும் சாதி மாற முடியாது. அந்தளவுக்கு அது பிறப்பு-குடும்பம்-சமூகம் என எல்லாவற்றிலும் இறுகிப் போயுள்ளது.
பிறப்பின் அடிப்படையில் உயர்ந்த சாதி, ஒடுக்கப்பட்ட சாதி, பிற்படுத்தப்பட்ட சாதி என்ற நிலைமை இந்தியாவில்தான் உள்ளது. அதனால்தான், அரசமைப்பு சட்டத்தை உருவாக்கும்போது சமத்துவத்தை நிலைநாட்ட இடஒதுக்கீட்டின் தேவையை உணர்ந்தார்கள். அதுவும் சமூகத்திலும் கல்வியிலும் பின்தங்கியுள்ளவர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு என்பதை அரசமைப்புச் சட்டம் வலியுறுத்துவதுடன், உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்புகளும் இதனை உறுதி செய்துள்ளன. இதில் பொருளாதார அளவுகோல் கூடாது என்பதை உச்சநீதிமன்றத்தின் பல தீர்ப்புகள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளன. மண்டல் கமிஷன் தொடர்பான வழக்கிலும் இது உறுதிப்படுத்தப்பட்டது.
ஒடுக்கப்பட்ட-பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கான இடஒதுக்கீட்டையும் அவர்கள் கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புகளில் முன்னேறுவதையும் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாத சமூகம், இடஒதுக்கீடு என்பது தகுதி மற்றும் திறமைக்கு எதிரானது என்றும், அது ஒரு வகை சலுகை, ஒரு வித பிச்சை என்றும் விமர்சித்து வந்தன. இடஒதுக்கீட்டின் மூலம் சமூகத்தில் உள்ள சாதி ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் கடந்து அனைத்து தரப்பினரும் முன்னேறி வருகிறார்கள் என்பதை மாநில அரசுகள் மற்றும் மத்திய அரசின் புள்ளி விவரங்கள் தொடர்ந்து உறுதிப்படுத்தின. இதனை சிதைக்கும் வகையில், பா.ஜ.க. ஆட்சியில் பொருளாதார இடஒதுக்கீடு கொண்டு வரப்பட்டது.
சமூக ரீதியான இடஒதுக்கீட்டில் இடம்பெறாத உயர்சாதிகளில் உள்ள ஏழைகளுக்கு 10% இடஒதுக்கீடு வழங்கி அதன் மூலம் அவர்களுக்கு கல்வியும் வேலைவாய்ப்பும் வழங்கப்படும் என்பதுதான் இந்த பொருளாதார இடஒதுக்கீடாகும். இதன்படி, ஆண்டுக்கு 8 இலட்சம் ரூபாய் வாருமானம் வரை உள்ளவர்கள் ஏழைகளாக(?) கருதப்படுவார்கள். கல்வியிலும் வேலைவாய்பபிலும் இந்த 8 இலட்ச ரூபாய் வருமானம் கொண்ட ஏழைக் குடும்பத்தினருக்கு 10% அளவிற்கு இடஒதுக்கீடு வழங்கப்படும் எனத் தீர்மானித்து அதற்கான சட்டத்தையும் நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளிலும் தனக்குள்ள பெரும்பான்மை மூலம் நிறைவேற்றியது பா.ஜ.க. அரசு. இந்தப் பொருளாதார இடஒதுக்கீடு என்பது அரசியல் சட்டத்திற்கு எதிரானது என்பதை தொடக்கம் முதல் எதிர்த்து வருகின்றன தி.மு.க., வி.சி.க. உள்ளிட்ட சமூக நீதிக் கொள்கை கொண்ட கட்சிகள். அதே நேரத்தில் மற்ற சில கட்சிகள் இதனை ஆதரித்தன. சில கட்சிகள் தெளிவின்றித் தவித்தன.
எல்லாருக்கும் தெளிவு ஏற்படுத்துவது போல, ஓர் உண்மை அண்மையில் வெளியாகியுள்ளது. பொருளாதார இடஒதுக்கீடு பெறுவதற்கான வருமான வரம்பு (ஆண்டுக்கு 8 இலட்ச ரூபாய்க்கு மிகாமல்) சான்றிதழுடன் பல நூறு பேர் மருத்துவ முதுநிலை படிப்புக்கான நீட் தேர்வுக்கு விண்ணப்பித்து தேர்வு எழுதினர். இதில் குறைந்த மதிப்பெண்கள் பெற்று அரசு மருத்துவக் கல்லூரிகளில் இடம் கிடைக்காமல் போனவர்களும் உண்டு. அதனால் என்ன?
முதுநிலை நீட் தேர்வில் 1 இலட்சத்து 11ஆயிரம் பேருக்கு கீழே இருந்த பொருளாதார இடஒதுக்கீட்டுப் பிரிவைச் சேர்ந்த ஒருவர் பெலகாவியில் உள்ள ஜவகர்லால் நேரு மருத்துவக் கல்லூரியில் வெளிநாடு வாழ் இந்தியருக்கான (என்.ஆர்.ஐ) கோட்டாவில் சேர்ந்துள்ளார். இந்த கோட்டாவில் சீட் பெற வேண்டுமென்ாறல் ஆண்டுக்கு ஒரு கோடி ரூபாய் கல்விக் கட்டணமாக செலுத்த வேண்டும். இந்தியாவில் பொருளாதாரத்தில் ஏழையாக சான்றிதழ் பெற்றவர் எப்படி ஆண்டுக்கு 1 கோடி ரூபாய் கட்டணம் செலுத்தும் வசதியுள்ள வெளிநாடு வாழ் இந்தியராக மாறினார் என்பது விந்தையிலும் விந்தை. இது குறித்து மத்திய அரசோ, மருத்துவக் கல்விக்கான அமைப்போ எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.
அடுத்ததாக ஒரு ஸ்பெஷல் ஐட்டமும் உண்டு. நவி மும்பையில் உள்ள டாக்டர் டி.ஒய்.பாட்டீல் மருத்துவக் கல்லூரியில் அதன் நிர்வாகக் கோட்டாவில், பொருளாதாரத்தில் ஏழைகள் என சான்றிதழ் பெற்றுள்ள 4 பேர் சீட் பெற்றுள்ளனர். இந்த நிர்வாகக் கோட்டாவின்படி ஆண்டுக்கு 48 இலட்சத்து 50ஆயிரம் ரூபாய் கட்டணமாக செலுத்த வேண்டும். 8 இலட்ச ரூபாய் வருமானம் கொண்ட ஏழைகளால் எப்படி ஏறத்தாழ 50 இலட்ச ரூபாய் கட்டணம் செலுத்த முடிகிறது?
அரசியல் சட்டத்தை அவமதிக்கும் பொருளாதார இடஒதுக்கீட்டின் மூலம் பல மோசடிகளை செய்து வருகிறது மோடி அரசு.
About the Author
