ஒரு தொலைக்காட்சி செய்திச் சேனலின் செய்தியாளரை ஒரு கட்சித் தலைவர் ஒருமையில் பேசுகிறார். அந்த செய்தியாளர் தொடர்ந்து கேள்விகளைக் கேட்கும்போது அந்த அரசியல் தலைவர் அடிப்பது போல அவரை நோக்கிப் பாய்கிறார். எஸ்.ஐ.ஆர். தொடர்பாக அந்த செய்தியாளருக்கும் அரசியல் தலைவருக்கும் உள்ள மாறுபட்ட கருத்துகளால் வெளிப்பட்ட இந்தக் கோபத்தின் உச்சத்தில், செய்தியாளர் சந்திப்பிலிருந்து அந்த தொலைக்காட்சி நிருபர் வெளியேற்றப்படுகிறார். அவர் வெளியேற்றப்பட்டதற்கு ஏன் மற்ற செய்தியாளர்கள் கண்டனம் தெரிவிக்கவில்லை என்று கேட்டும், அடாவடியாகவும் அவமதிப்பாகவும் பேசிய அந்த அரசியல் தலைவரைக் கண்டித்து மற்ற செய்தியாளர்கள் ஏன் வெளியேறவில்லை என்றும் விமர்சனங்கள் வெளிப்படுகின்றன.
சில நாட்களுக்கு முன்பு சென்னை பத்திரிகையாளர் மன்றத்தில் ஒரு பொதுக்குழு நடந்ததாகவும் அதில், கடந்த இரு வாரங்களுக்கு முன்பு ஒரு கட்சி தொடர்பான வழக்கில் ஆஜரான வழக்கறிஞர் அளித்த பேட்டியின்போது, தொடர்ந்து கேள்வி கேட்ட ஒரு யூடியூபரின் அடாவடிச் செயலைக் கண்டித்தும், சென்னை பத்திரிகையாளர் மன்றத்தின் புதிய விதிகள்படியும் அந்த யூடியூபரை நீக்க வேண்டும் என்று கோரி, மற்றொரு செய்தி நிறுவனத்தைச் சேர்ந்தவரும் அவரது ஆட்களும் கும்பலாகத் திரண்டு மிரட்டல் தொனியில் பேசி, அந்த யூடியூபரை சென்னை பத்திரிகையாளர் மன்றத்திலிருந்து நீக்கியிருக்கிறார்கள். இந்த நீக்கத்தைக் கண்டித்தும், நீக்கத்தை ஆதரித்தும் எரிந்த கட்சி-எரியாத கட்சி போல ஊடகத்தினரிடையே லாவணிக் கச்சேரி நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.
அந்த யூடியூபரின் தவறாக அவருக்கு எதிரான கும்பல் வைக்கும் குற்றச்சாட்டு என்னவென்றால், ஒரு கட்சியின் வழக்கறிஞரை செய்தியாளர் சந்திப்பிற்காக ஒரு செய்தியாளர் அழைத்து வந்த நிலையில், அந்த வழக்கறிஞருக்கு நெருக்கடி தரும் வகையில் யூடியூபர் கேள்வி கேட்டார் என்பதுதான். அரசியல் தலைவரோ, வழக்கறிஞரோ செய்தியாளர் சந்திப்பு என்று நிருபர்களை அழைத்துவிட்டு, கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல முடியாவிட்டால், செய்தியாளரை நோக்கி கோபப்படுவதும், அப்போது சக செய்தியாளர்கள் அமைதியாக இருப்பதும், தொடர்ந்து கேள்வி கேட்பவர் அந்த செய்தியாளர் சந்திப்பிலிருந்து வெளியேற்றப்படுவதும், அவர் பணியாற்றும் செய்தி நிறுவனத்தாலோ, பத்திரிகையானர் மன்றம் போன்ற அமைப்புகளாலோ நடவடிக்கை உள்ளாவது தொடர்ந்து நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.
அரசியல்வாதிகளின் கருத்துகளை வெளிப்படுத்தத்தான் ஊடகத்தினர் தேவைப்படுகிறார்கள். நேர்மையான ஊடகத்தினருக்கு அரசியல்வாதிகளின் தயவு தேவைப்படாது. ஆனால், தற்போதைய ஊடகத்துறை தலைகீழாக உள்ளது. ஒரு 30 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அரசியல் தலைவர்கள் தாங்கள் மக்களுக்கு சொல்ல வேண்டிய கருத்துகளைத் தெரிவிப்பதற்கு செய்தியாளர்களை அழைத்து பேட்டி அளிப்பார்கள். அல்லது அந்தத் தலைவர்களின் கட்சி சார்ந்த விவரங்கள்-நிலைப்பாடுகள் பற்றித் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்றால் செய்தியாளர்கள் அந்தத் தலைவர்களை சந்தித்துக் கேள்வி கேட்டு பதில் பெறுவார்கள். தினமும் செய்தியாளர்களை சந்திப்பது என்பது அரசியல் தலைவர்களின் வழக்கமாக இருக்காது.
ஒரு சில தலைவர்கள் அன்றாடம் தங்கள் கட்சி அலுவலகத்திற்கு செய்தியாளர்களை அழைத்து ஏதேனும் ‘தீனி’ போடுவார்கள். அந்தத் தீனிக்கு ஏற்ப, பத்திரிகையில் கால் பக்க அளவிலோ, அரை பக்க அளவிலோ செய்திகள் வெளியாகும். அவற்றைப் படிக்கக்கூட வேண்டாம், பார்க்கும்போதே இது தீனிக்கான செய்தி என்பதை அரசியல் அறிந்தவர்களும், தினமும் பேப்பர் படிக்கின்ற வாசகர்களும்கூட புரிந்து கொள்வார்கள்.
இன்றைய காட்சி ஊடகக் காலத்தில், மக்களிடம் செல்லுபடியாகாத அரசியல் தலைவர்களுக்குத் தினமும் ஊடக வெளிச்சம் தேவைப்படுகிறது. அதனால் தங்கள் கட்சிக்குத் தொடர்புடைய செய்திகளுடன், தொடர்பில்லாத செய்திகளாக இருந்தாலும் அது குறித்து ஏதாவது பேசி, வைரலாக்க வேண்டும் என நினைக்கிறார்கள். வைரலுக்கேற்ப ஊடகத்தினருக்கானத் தீனி அமைகிறது.
தீனி அதிகமாக இருக்கும்போது, அதில் பங்கு கேட்கவோ, அல்லது தீனி போடுவது அம்பலமாகும் வகையிலோ ஏதேனும் ஒரு சில கேள்விகளை செய்தியாளர்கள் கேட்டால், அரசியல் தலைவர்களைவிடவும் சக ஊடகத்தினர் பதறி விடுகிறார்கள். அரசியல் தலைவரின் முகம் மாறுவதை இந்தத் தீனி ஊடகத்தினர் விரும்புவதில்லை. அதனால், கேள்வி கேட்பவரை நோக்கி அரசியல் தலைவர் எகிறினாலோ, அவரை வெறியேறச் சொன்னாலோ சக ஊடகத்தினர் அதற்கு எதிர்வினையாற்றுவதில்லை. மாறாக, கேள்வி கேட்டவர் மீதான கடுமையான நடவடிக்கைக்கு இந்தத் தீனி ஊடகத்தினரே முதன்மையான காரணமாக இருக்கிறார்கள். ஊடக அறம் என்பது பற்றி இந்த வகை ஊடகத்தனரே கவலைப்படுவதில்லை.
About the Author
