அரைச் சம்பளம் வாங்கினாலும் அரசாங்க சம்பளமாக இருக்க வேண்டும் என்கிற மனநிலை ஏழை-நடுத்தர வர்க்கத்தினருக்கு எப்போதும் உண்டு. அரசாங்கத்தில் ஏதேனும் ஒரு துறையில், ஏதாவது ஒரு பிரிவில் வேலை கிடைத்துவிட்டால் அது ஆயுட்காலம் முழுவதும் குடும்பத்திற்கு கஞ்சி ஊற்றிவிடும் என்பதுதான் இந்த மனநிலைக்கான காரணம். இந்தியாவில் புதிய பொருளாதாரக் கொள்கை நடைமுறைக்கு வந்து 35ஆண்டுகள் கடந்த நிலையில், அரசு வேலைவாய்ப்புகளின் எண்ணிக்கை சுருங்குவதும், தனியார்-பன்னாட்டு கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களில் வேலை வாய்ப்புகள் அதிகரிப்பதும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. கார்ப்பரேட் ஆதிக்கம் மிகுந்திருந்தாலும் கவர்மென்ட் வேலை மீதான ஈர்ப்பு இப்போதும் நடுத்தர குடும்பத்தாரிடம் இருக்கிறது.
ரயில்வே, தபால்துறை, தொலைத்தொடர்புத் துறை, வங்கிகள் போன்ற மத்திய அரசு பணிகளிலும், மாநில அரசின் தமிழ்நாடு தேர்வாணையத்தின் குரூப்-4 தேர்வு, குரூப் 2- தேர்வு, பள்ளி ஆசிரியர் பணியிடங்கள், கல்லூரி ஆசிரியர் பணியிடங்கள், மின்சாரத்துறை, போக்குவரத்து துறை ஆகியவற்றில் உள்ள பணியிடங்களில் அதிகளவில் வேலைவாய்ப்புகளை எதிர்நோக்கி, அவற்றுக்கானத் தேர்வுகளுக்கு இலட்சக்கணக்கானோர் விண்ணப்பிப்பதே அரசுப் பணிகள் மீதான மக்களின் நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்துகிறது.
அரசாங்க வேலையில் 30 முதல் 35 ஆண்டுகாலம் வரை பணியாற்றி, ஊதியம் பெறுவதுடன், ஓய்வு பெற்றபிறகும் பென்ஷன் உள்ளிட்ட பலன்கள் கிடைப்பதால் வாழ்க்கை ஓரளவு சிரமமின்றி ஓடிவிடும் என்ற எதிர்பார்ப்பு அரசாங்க வேலை தேடுபவர்களின் மனதில் உள்ளது. அண்மைக்காலமாக இந்த எதிர்பார்ப்புகள் முழுமையாக நிறைவேறுவதில்லை என்ற ஆதங்கம் அரசு ஊழியர்கள், ஆசிரியர்கள், பொதுத்துறை நிறுவனங்களில் பணியாற்றுவோரிடம் வெளிப்படுகிறது. பழைய ஓய்வூதியத் திட்டத்தை மீண்டும் நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும் என்கிற கோரிக்கையில் தொடங்கி, ஊதிய முரண்பாடுகளை களைதல், பணி உயர்வைத் தாமதப்படுத்தாமல் உரிய நேரத்தில் வழங்குதல், காலிப் பணியிடங்களை உடனுக்குடன் நிரப்புதல், இடஒதுக்கீட்டின் அடிப்படையில் மத்திய அரசுப் பணிகளில் இதர பிற்படுத்தப்பட்டவர்கள்-பட்டியல் சமூக-பழங்குடி இனத்தவர்களுக்கான இடங்களுக்கு முறைப்படி ஊழியர்களை நியமித்தல், ஒரு மாநிலத்தில் உள்ள மத்திய அரசுப் பணிகளில் பிற மாநிலத்தவர்களைத் திணிக்கும் போக்கை கைவிடுதல் போன்ற கோரிக்கைகள் தொடர்ந்து எழுப்பப்படுகின்றன. கடந்த 10 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இவற்றில் மத்திய-மாநில அரசுகள் போதிய கவனம் செலுத்துவதில்லை என்ற கவலையும் கோபமும் அவ்வப்போது வெடிப்பதையும் காண முடிகிறது.
பணி நிரந்தரம் என்பது அரசாங்க வேலையில் மிக முக்கியமானதாகும். அதிலும் தற்போது நிறைய மாறுதல்கள் ஏற்பட்டு தற்காலிகப் பணியாளர்களே அதிகளவில் இருப்பது, அவுட்சோர்ஸிங் முறையில் பிற நிறுவனங்களிடம் பணியிடங்களை ஒப்படைத்து அவர்கள் மூலம் நிரப்புவது ஆகியவை பல்வேறு துறைகளில் தொடர்கிறது. கடைசி வரை குடும்பத்திற்கு கஞ்சி ஊற்ற கவர்மென்ட் வேலை உறுதுணையாக இருக்கும் என்ற எண்ணத்திற்கு மாறாக, தற்காலிகப் பணியாளர்கள் அன்றாடங் காய்ச்சியாக அல்லாடும் சூழலுக்குத் தள்ளப்படுகிறார்கள். ஓய்வு பெறுவதற்கு முன்பாவது பணி நிரந்தரம் செய்யப்பட்டு, குறைந்தபட்ச பலன்களாவது கிடைக்குமா என்ற மனநிலையிலேயே பணிக்காலம் முழுவதும் வேலை செய்ய வேண்டிய சூழலுக்குத் தள்ளப்படுகிறார்கள்.
இந்த இருண்மையிலிருந்து ஒரு நம்பிக்கையாக, மெல்லிய வெளிச்சமாக தமிழ்நாடு பள்ளிக்கல்வித்துறை, 10 ஆண்டுகளாக தொடர் நீட்டிப்பு ஆணை பெற்று வரும் தற்காலிக ஆசிரியர் மற்றும் ஆசிரியரல்லாத பிற பணியிடங்களில் 47,013 பணியிடங்கள் நிரந்தரப் பணியிடங்களாக அறிவித்து அரசாணை வெளியிட்டிருப்பது இந்தத் துறையில் பணியாற்றுபவர்களுக்கு பெரும் நம்பிக்கையை உருவாக்கியுள்ளது. இதற்கென ஒரு குழு அமைக்கப்பட்டு, உரிய ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு இந்த முக்கியமான முடிவை எடுத்து அரசாணை வெளியிட்டுள்ளனர். இதிலும், மற்றொரு 5000 தற்காலிகப் பணியிடங்கள் தற்போது பணியாற்றுபவர்களின் காலத்திற்குப் பிறகு ஒழிவடையும் பணியிடங்களாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன. எனினும், 47ஆயிரத்திற்கும் அதிகமான தற்காலிகப் பணியாளர்களை நிரந்தரப் பணிக்கும் மாற்றும் முடிவை எடுத்து செயல்படுத்தும் தமிழ்நாடு பள்ளிக்கல்வித்துறை பாராட்டுக்குரியது.
இதுபோலவே கல்லூரி ஆசிரியர்கள் தொடர்பான பணி நியமனங்கள் ஏறத்தாழ 12 ஆண்டுகளாக கிடப்பில் போடப்பட்டுள்ளன. கௌரவ விரிவுரையாளர்களின் கோரிக்கைகளும் கவனம் பெறாமல் உள்ளன. அரசு உதவி பெறும் கல்லூரி ஆசிரியர்களின் ஊதிய உயர்வு உள்ளிட்ட பிரச்சினைகள் முடங்கிக் கிடக்கின்றன. பள்ளிக்கல்வித் துறை போல உயர்கல்வித்துறையும் இது குறித்து விரைந்து முடிவெடுக்க வேண்டும். அரசு நிர்வாகப் பணிகள், போக்குவரத்து-மின்சாரம் ஆகிய துறை சார்ந்த வேலைகளில் உரிய வாய்ப்புகளை, உரியவருக்கு கிடைக்கும்படி செய்ய வேண்டும்.
About the Author
